ຕົ້ນກໍາເນີດ ແລະ ຄວາມໝາຍ ຂອງມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່

[ຄິດສະຕະຈັກຂອງພະເຈົ້າ ແມ່ນຄິດສະຕະຈັກດຽວທີ່ປະຕິບັດຕາມມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່ ເຊິ່ງເປັນເທດສະການທີ່ໃຫ້ອະໄພການບາບ]

ມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່ ແມ່ນມື້ທີ່ດີ ເມື່ອການບາບທັງໝົດຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ບັນດາປະໂລຫິດ ໄດ້ຮັບອະໄພ. ປະຊາຊົນອິດສະລາເອນໄດ້ລືມພະຄຸນຂອງພະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ເຮັດບາບ ໂດຍການຂາບໄຫວ້ແກ່ຮູບໂຄລົບງົວຄໍາ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ໂມເຊໄດ້ທຸບຄໍາສັ່ງສິບຂໍ້ເທື່ອທໍາອິດ ທີ່ພະເຈົ້າຊົງປະທານໃຫ້ນັ້ນແຕກ ແລ້ວປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ ກໍໄດ້ກັບໃຈຈາກບາບຂອງຕົນ ແລະ ພະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະທານຄໍາສັ່ງສິບຂໍ້ເທື່ອທີສອງ ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ; ມື້ນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນຕົ້ນກໍາເນີດຂອງ ມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່.

[ພະອັນຊັງໂຮງ ແລະ ພະເຈົ້າພະມານດາ ຜູ້ຊົງເປັນຕົວຈິງຂອງພະວິຫານ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການໄຖ່ບາບ]

ໃນພັນທະສັນຍາເດີມ ການບາບທັງໝົດຂອງປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ ໄດ້ຖືກຍ້າຍໄປຍັງບ່ອນສັກສິດເປັນເວລາຊົ່ວຄາວ ຈົນເຖິງມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່. ໃນປະຈຸບັນນີ້ ການບາບທັງໝົດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖືກສົ່ງໃຫ້ແກ່ພະອັນຊັງໂຮງ ແລະ ພະເຈົ້າພະມານດາ ຜູ້ຊົງເປັນຕົວຈິງຂອງບ່ອນສັກສິດ. ແລ້ວໃນມື້ລຶບລ້າງບາບໃຫຍ່ນັ້ນ ການບາບທັງໝົດຂອງພວກເຮົາ ກໍໄດ້ຖືກສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ແກ່ຊາຕານ ຜູ້ທີ່ເປັນຕົ້ນກໍາເນີດຂອງຄວາມບາບ. ໃນທ້າຍສຸດ, ຊາຕານກໍຈະຖືກພິພາກສາໃນເຫວເລິກ ຄືນະຮົກ ແລະ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ການບາບທັງໝົດກໍຈະຖືກທໍາລາຍ.

“ໃນມື້ທີສິບຂອງເດືອນທີເຈັດ ແມ່ນມື້ລຶບລ້າງບາບປະຈໍາປີຂອງປະຊາຊົນຕາມພະບັນຍັດ. ໃນມື້ນີ້ຢ່າກິນສິ່ງໃດໆເລີຍ; ຈົ່ງພາກັນມານະມັດສະການ ແລະ ນໍາອາຫານມາຖວາຍແກ່ພະຜູ້ເປັນເຈົ້າ”.
[ລະບຽບພວກເລວີ 23:26-27]

“ມື້​ຕໍ່​ມາ​​ໂຢຮັນໄດ້​ເຫັນ​ພະ​ເຢຊູ​ກໍາລັງ​ຍ່າງ​ມຸ່ງ​ໜ້າ​ມາ​ຫາ​ຕົນ ຈຶ່ງ​ທ້ວງ​ຂຶ້ນວ່າ “​ເບິ່ງ​ແມ​ ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະ​ເຈົ້າ ຜູ້​ຮັບ​ເອົາ​ບາບ​ຂອງ​ຊາວ​ໂລກ!”
[ໂຢຮັນ 1:29]

“ແລ້ວພະຍາມານທີ່ໄດ້ຫຼອກລວງພວກເຂົານັ້ນ ກໍຖືກຖິ້ມລົງໃນບຶງໄຟ ແລະ ມາດ ບ່ອນທີ່ສັດຮ້າຍ ແລະ ຜູ້ປະກາດພະຄໍາປອມຖືກຖິ້ມລົງໄປແລ້ວນັ້ນ; ແລະ ພວກມັນຈະຕ້ອງຖືກທົນທຸກທໍລະມານ ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນຢູ່ຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ”.
[ພະນິມິດ 20:10]