បញ្ញត្តិថ្ងៃឈប់សម្រាក និង ការថ្វាយបង្គំថ្ងៃអាទិត្យ

[រវាងការថ្វាយបង្គំថ្ងៃអាទិត្យ និងការថ្វាយបង្គំថ្ងៃសៅរ៍(ថ្ងៃឈប់សម្រាក)
តើមួយណាជាទង្វើទៅស្ថានសួគ៌?]

ការកាត់ក្តីនៅលោកិយនេះ មានចៅក្រមដែលកាត់ក្តីទង្វើរបស់អ្នកដើមចោទ និងអ្នកចុងចោទ។ ដូចគ្នាដែរ ពេលថ្ងៃជំនុំជំរះមកដល់ផែនដីនេះ នោះព្រះនឹងក្លាយជាចៅក្រមនៃស្ថានសួគ៌ ហើយក៏នឹងជំនុំជំរះតាមអំពើ​ដែល​មនុស្ស​បានប្រព្រឹត្ដរៀងៗខ្លួន ដោយស្តង់ដាព្រះបន្ទូលព្រះគម្ពីរ។

[ពួកជំនុំនៃព្រះរក្សាបញ្ញត្តិថា
«ចូរឲ្យនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ»]

ព្រះបានឲ្យស្គាល់ថា ទោះជាគេនិយាយថា "ខ្ញុំជឿព្រះ" ក៏ដោយ បើមិនរក្សាបញ្ញត្តិទេ នោះគេជាអ្នកកុហក​ខាងវិញ្ញាណ ហើយនឹងត្រូវទទួលការកាត់ក្តីនៃស្ថាននរក។
សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះអនុញ្ញាតសេចក្តីសង្គ្រោះដល់កូនៗស្ថានសួគ៌ ដែលនៅក្នុងសញ្ញាថ្មី តាមសេចក្តី​បង្រៀន​របស់ព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា ហើយនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដោយញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ។

មិន​មែន​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​គ្រាន់​តែ​និយាយ​មក​ខ្ញុំ​ថា
ឱ​ព្រះអម្ចាស់ៗ​អើយ ដែល​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ស្ថានសួគ៌​នោះ​ទេ
គឺ​ជា​អស់​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​តាម​ព្រះហឫទ័យ​នៃ​ព្រះវរបិតា ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​វិញ​ទេ​តើ
[ម៉ាថាយ ៧:២១]

យើង​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា យើង​ស្គាល់ទ្រង់ ដោយសារ​សេចក្តី​នេះ គឺ​ដោយ​យើង​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​របស់​ទ្រង់ អ្នក​ណា​ដែល​ថា បាន​ស្គាល់​ទ្រង់ តែ​មិន​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​ទ្រង់​ទេ អ្នក​នោះ​ឈ្មោះ​ថា​ជា​អ្នក​កុហក ហើយ​សេចក្តី​ពិត​មិន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នោះ​ឡើយ
[យ៉ូហានទី១ ២:៣-៤]