បញ្ញត្តិទីមួយ និង បុណ្យរំលង

ការ​មិន​រក្សា​បុណ្យ​រំលង គឺ​ដូច​គ្នា​នឹង​ការ​មិន​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទី​មួយ​ដែរ

ដូចជាស្តេចយ៉ូសៀស និងស្តេចហេសេគា បានដករូបព្រះទាំងអស់ចេញ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះ ដោយអស់ពីចិត្ត និងគំនិត នៅពេលរក្សាបុណ្យរំលងនោះ, នៅជំនាន់នេះ យើងអាចរក្សាបញ្ញត្តិទី១ថា «កុំឱ្យមានព្រះឯណាទៀត នៅចំពោះអញឱ្យសោះ» មានតែតាមរយៈការរក្សា បុណ្យរំលងសញ្ញាថ្មី ប៉ុណ្ណោះ។

ពួកជំនុំនៃព្រះ ថ្វាយបង្គំតែព្រះ ដោយរក្សាបុណ្យរំលង

មនុស្សជាតិមិនអាចទទួលសង្រ្គោះ ឬទទួលព្រះពរបានឡើយ នៅពេលដែលថ្វាយបង្គំព្រះដទៃ ក្រៅពីព្រះអម្ចាស់។
ដូច្នេះហើយ ទើបព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា បានស្ដារបុណ្យរំលងសញ្ញាថ្មី ហើយឱ្យយើងរក្សា ដើម្បីឱ្យយើងអាចថ្វាយបង្គំតែព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។

… ចូរធ្វើបុណ្យរំលងថ្វាយព្រះ‌យេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា ដូចជាបានចែងទុកមកក្នុងគម្ពីរសញ្ញានេះចុះ … នៅមុនទ្រង់នោះគ្មានស្តេចណាឱ្យដូចទ្រង់ ដែលបានត្រលប់មកឯព្រះ‌យេហូវ៉ា ឱ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីកម្លាំង តាមគ្រប់ទាំងក្រិត្យ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេឡើយ ហើយកាលក្រោយទ្រង់មក ក៏មិនដែលកើតមានដែរ។
ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២៣:២១-២៥